Kleine jongen

Ik wil het hebben over het systeem waar we in leven. Andre Hazes zong er al over in zijn liedje, kleine jongen:

‘Op school al zul je merken dat alles draait om cijfers en om macht’.

Wat deed ik het liefst als kind? Spelen! Avonturen beleven.

Maar ergens onderweg tijdens het opgroeien kwam ik in een soort van keurslijf van verplichtingen en het halen van goede cijfers. Terwijl ik naar buiten wilde, de wereld ontdekken, moest ik in een schoolbankje zitten en woordjes leren. Als ik dat niet goed had gedaan, geen sticker!

En dat is eigenlijk zo bij mij doorgegaan. Op mijn vervolgopleidingen en ook werk. Ik was continue bezig met het voldoen aan de verwachtingen van anderen. Zo hoort het nu eenmaal. Ik liep helemaal niet mijn eigen weg.

Het schoolsysteem is als een strenge leraar die ons beveelt in de pas te lopen, creativiteit en individualiteit verstikt en ons dwingt om te voldoen aan ‘de norm’. Maar eerlijk, wie houdt er nu van regels? We willen de wereld verkennen, onze eigen paden bewandelen en onze unieke stempel drukken op de samenleving.

Waarom laten we kinderen nog steeds hun kostbare tijd besteden aan het najagen van cijfers op een rapport? Onze waarde kan niet worden gemeten in getallen, maar in de sprankel in onze ogen, de passie in onze stem en de magie die we in de wereld brengen. Waarom laten we die betovering verloren gaan in de drukte van verplichtingen en prestatiedrang? Zouden onze nieuwsgierigheid en plezier niet de leidraad zijn in onze reis van leren en groeien?

Ohhh, de verleiding van materiële rijkdom, zoals dat enorme huis en stapels geld! Maar laten we een geheim met elkaar delen: geluk en plezier worden niet verkocht in winkels of verpakt in bankbiljetten. Ze schuilen in de simpelste momenten, de diepste verbindingen en de vreugde van het volgen van onze passies. Het gaat om het bouwen van waardevolle herinneringen, het omarmen van avonturen en het vinden van voldoening in elke stap van ons levenspad.

Laten we een verschuiving teweegbrengen in het schoolsysteem, waarbij we ruimte maken voor creativiteit, zelfexpressie en individualiteit. Waarom zouden we vasthouden aan de oude, stoffige regels als we kunnen kiezen voor een levendigere benadering van leren? Laten we de vonk van nieuwsgierigheid aanwakkeren, de vreugde in het ontdekken van nieuwe ideeën omarmen en onze kinderen aanmoedigen om te dromen, te creëren en hun unieke stemmen te laten horen.

Het leven draait niet om het afvinken van lijstjes en het behalen van cijfers. Het gaat om de reis zelf, de momenten die ons hart doen zingen en de mensen die we ontmoeten onderweg. Laat de betovering van geluk en plezier onze kompassen zijn, terwijl we moedig onze eigen weg banen, ons verzetten tegen het keurslijf van moeten en vol passie streven naar wat we werkelijk willen.

Volgens mij is het de hoogste tijd om rebels te zijn, om de geest van vrijheid en avontuur diep in ons hart te omarmen.