Masker

Daar sta je dan. Middelbare school afgerond, maar geen idee wat je wilt gaan doen. Het lijkt wel een beetje op Russisch roulette. Kies je school a of b? Ik weet nog maar zo weinig van de wereld, laat staan welke toekomst ik wil. Dan maar naar het middenstandsonderwijs. Iets met ondernemen leek me nog wel leuk. Daarna nog een vervolg gedaan op de HEAO.

Uiteindelijk kwam ik tijdens mijn stage terecht in de IT. Daar ben ik blijven hangen en ging daar ook werken.

Voor de buitenwereld had ik het perfect voor elkaar. Ik had namelijk al snel een goede baan, mooi salaris en een nog mooiere auto van de zaak.

Daar kon ik mooi de blits mee maken.

Dikke cabrio met alles erop en eraan. Dat geeft status. Met het geld dat we verdienden konden we al snel een mooi huis kopen en bijzondere reizen maken.

Goed voor elkaar dus, hoor ik je denken.

Alleen was dat helemaal niet het geval. Ik was zelfs doodongelukkig.

De reizen en vakanties had ik echt nodig om weer bij te komen van het werken.

Ik had een mega groot masker op.

Voor mij was het altijd carnaval.

Ken je dat liedje van Maan?

Ze lacht, maar ze huilt?

Zo voelde ik me lange tijd van binnen.

Ik werkte voor beursgenoteerde organisaties in een commerciële omgeving.

Het ging vooral om de aandelenkoersen en winst maken.

Ook waren er in de commercie veel mensen die graag haantje de voorste waren en met de eer wilde strijken.

Ik ben van nature meer introvert en hoog sensitief.

Daarnaast vind ik de menselijke kant belangrijker dan geld. Ik wil graag maatschappelijke impact maken.

Mijn persoonlijkheid en waarden kwamen dus niet overeen met die van de organisatie waar ik voor werkte.

Toch koos ik ervoor om er heel lang te blijven werken.

Om maar aan de buitenwereld te laten zien dat ik goed genoeg was.

Daarnaast ging het natuurlijk ook om LEF.

Lef om een andere weg in te slaan.

Een andere baan, betekent onzekerheid. Ben ik wel goed genoeg? Willen ze me wel hebben? etc.

Ben ik wel goed genoeg? Dat dacht ik heel vaak.

En vinden mensen mij wel aardig?

Ik was heel streng voor mezelf.

Is het dan verloren tijd geweest?

NEE, zeker niet. Door alles wat ik heb gedaan en meegemaakt, sta ik, waar ik nu sta.

Ik heb juist ontzettend veel geleerd en daar ben ik heel blij mee. Voor mij is deze tijd heel waardevol geweest.

Ik heb ik heel lang mijn angsten en onzekerheden verborgen.

Daar ben ik wel klaar mee!

Ik ben nu zo sterk, dat ik ook mijn kwetsbare kant durf te laten zien.

De volgende keer vertel ik jullie daar meer over.